Kızılşahin

   İşte Deniz Kurdu'um . Bu projeyi bana her durumda destek olan annem ve babama, amcam Şehabettin'e, başlamamda çok büyük emeği geçmiş olan yakın dostlarım Harun ve Mali'ye,  her fırsatta yanıma koşan sevgili kuzenlerim Yunus Emre, Hakan ve Batuhan'a,  beni hiç yalnız bırakmayan her ihtiyacım olduğunda yanımda olan Taner abime ve mermerci Ahmet ustama ve ilk bu fikri öne sürdüğümde ve sonra da vazgeçecek derece bunaldığımda, inancım zayıflar gibi olduğunda  bana duyduğu güven ve inançla tekrar işe koyulmamı sağlayan, o herşeye kolay halledilir gözüyle bakan, neden olmasın diyen dayım Ersel özkana ithaf ediyorum.     Bir tekneye ihtiyacım vardı. 3 sene amcamın sandalı ile adalar etrafında turlamış olsam da bana yetmiyordu. hayallerim daha farklıydı. denizde mücadele etmek, becerimi ve hayal gücü gösterebilmek zor şartların üstesinden gelebilmek, ilginç ve yenilikçi  fikirleri gerektiren durumların üstesinden gelmek istiyordum. Macera yaşamak, denizde hayatımı idam

     Bir zamanlar ilham gelmesi için kağıttan kafamı kaldırıp genişçe bi boşluğa bakardım. Kendimi denizin üzerinde uçarken hayal ederdim. Sonra bir gemi görürdüm. Rüzgarla şişmiş bembeyaz yelkenlerinde halatlara tırmanan denizciler. etrafında uçuşan martıları görürdüm. Denizin hışırtısı rüzgarın uğultusu, makaraların gıcırtısı dolardı kulaklarıma.. Arada bu seslere bir de denizcilerin gür haykırışları katılırdı.. Yeni bir sefere başlamanın verdiği heyecan tüm gemide hissedilirdi. Suyu yararak ilerleyen, o uçsuz bucaksız denizde sahip olunan denizcilerin tek vatanı tekne tüm güzelliği ile güneş altında parıldardı. etrafında uçar sonra ufka döner ve ona eşlik ederdim. O heyecan ve şevk bana da aksederdi. Ve başlardım bir şeyler yazmaya o şekilde.    Hiç daha önce düşünmediğim halde işte kendime bir blog hesabı aldım ve yazmaya başladım. Burda sizinle hayallerimi paylaşacağım. Kimisine proje de diyebilirsiniz ama en nihayetinde hepsi hayal zaten. Sonra düşüneceksiniz. Belki de özenece